თუ შევადარებთ აქ წარმოდგენილ ფოტოებს, რომლებიც NASA-ს საიტიდან არის აღებული, შეგვიძლია დავინახოთ, როგორ ცვლის ადამიანი საკუთარი პლანეტის იერსახეს დროთა განმავლობაში. ეს ფოტოები 5 დან 100 წლამდე ინტერვალებით არის გადაღებული.
1. პედერსონის მყინვარი, ალასკა.
1917 წლის ზაფხული – 2005 წლის ზაფხული
მყინვარების რაოდენობის შემცირება არა მხოლოდ გლობალური მასშტაბებით ზრდის ოკეანეს დონეს, არამედ აზიანებს ეკოსისტემას, რაც მცენარეებისა და ცხოველების გადაშენებას იწვევს.
2. არალის ზღვა, ცენტრალური აზია.
2000 წლის აგვისტო – 2014 წლის აგვისტო
ეს ზღვა ეკოლოგიური კატასტროფის ერთ-ერთი ყველაზე მკვეთრი მაგალითია. მისი გაუჩინარება ადამიანის აქტიური საქმიანობის ბრალია, კერძოდ კი, ბამბის მინდვრების ექსტენსიური მორწყვა. სამწუხაროდ ეს უკვე შეუქცევადი პროცესია.
3. მყინვარი კეროლი, ალასკა.
1906 წლის აგვისტო – 2003 წლის სექტემბერი
4.მდინარე პაუელი, აშშ, არიზონა და იუტა.
1999 წლის მარტი – 2014 წლის მაისი
5. დათვის მყინვარი, ალასკა.
1909 წლის ივლისი – 2005 წლის აგვისტო
6. რონდონიის ტყეები, ბრაზილია.
1975 წლის ივნისი – 2009 წლის აგვისტო
აი ასე ინტენსიურად მიმდინარეობს ბრაზილიის ტროპიკული ტყეების გაჩეხვა.
7. მაკარტის მყინვარი, ალასკა.
1909 წლის ივლისი – 2004 წლის აგვისტო
8. მდინარე დაშტი, პაკისტანი.
1999 წლის აგვისტო – 2011 წლის ივნისი
კაშხალი მირანი ახლომდებარე რაიონებს სასმელი წყლითა და ენერგიით ამარაგებს. გარდა ამისა, ის ხელს უწყობს ადგილობრივი აგროკულტურის შენარჩუნებას.
9. მთა მატერჰორნი, ალპები. შვეიცარიისა და იტალიის საზღვრებს შორის.
1960 წლის აგვისტო – 2005 წლის აგვისტო
10. მაბირის ტყეები, უგანდა.
2001 წლის ნოემბერი – 2006 წლის იანვარი
11. მყინვარი ტობოგანი.
1909 წლის ივნისი – 2000 წლის სექტემბერი
12. უდიდესი, ხელოვნური მდინარე, ლიბია.
1987 წლის აპრილი – 2010 წლის აპრილი
ეს მსოფლიოს ერთ-ერთი ყველაზე გრანდიოზული ინჟინრული პროექტია: მილების, წყალსატარების და 500 მეტრიანი სიღრმის მქონე ჭაბურღილების სისტემა უდაბნოს ცხელ რაიონებს წყლით ამარაგებს.
13. მყინვარი კორი კალისი, პერუ.
1978 წლის ივლისი – 2011 წლის ივლისი
14. ტბა მარ-ჩიკიტა, არგენტინა.
1998 წლის ივლისი – 2011 წლის სექტემბერი
15. მყინვარი მუირი, ალასკა.
1941 წლის აგვისტო – 2004 წლის აგვისტო
16. ურუგვაის ტყე.
1975 წლის მარტი – 2009 წლის თებერვალი
ურუგვაიმ შეძლო საკუთარი ტყის ფართობის გაზრდა: 45 ათასი ჰექტარიდან 900 ათას ჰექტარამდე. მაგრამ, ამის სანაცვლოდ, იკლო ცხოველებისა და მცენარეების ჯიშების მრავალფეროვნებამ.
მოიწონეთ, გააზიარეთ, დააკომენტარეთ
Facebook კომენტარები
